اعتبار اسنادی به مدارکی اطلاق می‌شود که توسط موسسات مالی صادر می‌شوند و برای تضمین پرداخت مقداری پول برای امور تجاری استفاده می‌شوند. این نوع مدارک همچنین با نام اعتبار اسنادی یا LC شناخته می‌شوند. اعتبار اسنادی نوعی تعهد بانکی است که بین خریدار و فروشنده کالا در قراردادهای بین المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع اعتبار به خصوص در معاملاتی که طرفین از کشورهای مختلف هستند، مانند واردات کالا یا ترخیص کالا از گمرک، اهمیت بالایی دارد. در این نوع معاملات، علاوه بر اعتبار اسنادی، وجود فروشنده، خریدار، موسسه مالی یا بانک صادرکننده از طرف خریدار و بانک ابلاغ کننده از طرف فروشنده نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

اعتبار اسنادی به منظور اطمینان طرفین قرارداد در معاملات بین المللی استفاده می‌شود و طبق قوانین مربوطه، اگر خریدار نتواند مبلغ خرید را پرداخت کند، بانک موظف است مابقی هزینه‌ها را پرداخت کند. به دلیل تفاوت‌های قوانین و مقررات کشورها در مورد واردات کالا، اعتبار اسنادی همچنین اهمیت زیادی دارد. در صورتی که خریدار مبلغ کامل را پرداخت نکند، بانک فقط زمانی موظف به پرداخت مابقی هزینه‌ها است که تائیدیه‌های مربوط به کالاهای خریداری شده را دریافت کند. لازم به ذکر است که به دلیل محدودیت‌های تعیین شده توسط بانک مرکزی، برخی از اعتبارات اسنادی در ایران قابل استفاده نیستند و نیاز به دریافت مجوز از بانک مرکزی دارند.

مراحل دریافت اعتبار بانکی

عقد قرارداد

درخواست گشایش اعتبار اسنادی

اعلام گشایش اعتبار به بانک فروشنده

ابلاغ اعتبار بانک به فروشنده

تحویل کالا به حامل

دریافت اسناد از حامل

هزینه های اعتبار اسنادی

  • هزینه پیش پرداخت اعتبار اسنادی: مبلغی که باید به عنوان پیش پرداخت به بانک گشاینده پرداخت شود که به طور معمول شامل ۱۰ درصد از ارزش پروفرما اینوس می باشد.
  • مبلغ کارمزد گشایش اعتبار: هزینه ای که باید برای کارمزد ایجاد اعتبار اسنادی پرداخت شود که برای محاسبه این کارمزد باید نرخ ارز را به صورت به روز در ارزش پروفرما ضرب کرد.
  • هزینه کارمزد فروش ارزبرای محاسبه این هزینه باید ارزش پروفرما را بر اساس نرخ ارز محاسبه نمایند.